Eskiler eşşeddü zaruri derler. Yani şiddetli bir ihtiyaç. Sanırım yıllardır "aşk" benim için tamda bu çerçevenin içerisinde değerlendirilmesi gerekli olan bir kavramdı. Üzerine onca kitap okuduktan, yazdıktan sonra aklımdaki aşka ulaşmanın çokta imkan dahilinde olabileceğini düşünmemiştim. Hatta küçük yaşlarda okuğum Atila İlhan şiiri "pia" aklımdan hiç çıkmadı. Erişilemez aşk ı anlatıyordu sanki "pia"...

Yıllar...evet tamda burda yıllar devreye giriyor. Aklımın bir köşesinde sanki bir golgi aygıtı gibi aslında ne işe yaradığı belli olmayan bir şekilde bekledi bu "aşk". Ne yani aşk bir gün tarif edilemez bir şansla karşıma mı çıkacaktı?!!...

Ve bir gün ayrıntılarını gördüm. İliklerime kadar hissettim..."aşk" vardı. Tamda oradaydı ve bir fırsattı. Gözleri gözlerime yapıştı önceleri. Tatlı sert içtim yudum yudum pınarından. Ağladığını farkettim. Güldüğünde saçtığı ışık gözlerimi aldı hep. Adım adım takip ettim. "İstanbul"ken aşk o zaman hep mest oldum.

Aşk vardı. Ama algılama biçimimim aşkı çok farklıydı. Aklımı helal ettim uğruna! Huzur ve mutluluğa özgürlük serptim biraz. avcuna bıraktığm yüreğime sahip çıkması tek dileğim. Ömrüm dedim "aşk"a. Ömrüm kıldım.

O'ndan O'na sığındım. "MOTH"...Anladım herşey sensin!(ağzına sağlık Yalın)