Bazen şans eseri ne kadar çok şeyi bilmediğini farkeder insan. Farkettiği ilk şey bilmediği olsa da asıl farketmesi gereken ise ne kadar büyük kayıpta olduğudur çoğu zaman.

Aydınlık diye bilinen karanlıklarda dolaşırken bazen, karanlık zannedilen aydınlıkları da vardır insanın. Kaçtığını zannettiği kendinden uzaklaşması mümkün müdür? Kavuşmak için koştuğu sevgilisi yakın mıdır?

Şu an izlediğim bir filmde şu an söylenen "hissetmekten suçlu bulundunuz" cümlesi ise ne manidardır. Hissetmekten suçlu bulunmuş birisi olarak suçumu kabullenip ateşte yakılmaya razı olmayışın adı ise "isyan". İsyan ise ayrı bir suç.

Aşkım İsyandır Benim

Yanarım; öyle bakma yüzüme yağmur gibi

Dağıt kalbini saran hasret bulutlarını

Damlasın gözlerine sonsuzluk usaresi

Dalgınlık evlerinin en güzel melikesi

Sevemem; tozlu raflar arasına girmeden

Çöllerim kandır benim

Sevemem; karanlığı bir daha devirmeden

Aşkım isyandır benim

Nurullah Genç