1998 Haziranında tüm harçlıklarımı toplayarak gitar almaya karar verdim. Abim "ben alırım" diyerek dışarı çıktığında, gelişini nasıl bir heyecanla beklediğimi anlatamam size. Abim geldiğinde dokunmaktan kıyamamdığım ilk gitarımın sahibi olmuştum artık. Siyah kılıfından çıkarırken o kadar özenle fermuarını açıyordum ki, sanki yeni doğan bir bebeği tutuyormuş gibiydim. İlk aşamada kendi kendime parçalar çıkarmaya başlamıştım. Ancak meraklı bir kız çocuğu olduğumdan; "ya bu üstündeki düğmeler nedir?" diye akordları çevirmiştim. Artık hiç bir sesin doğru çıkmadığını gördüğümde, abimden gitarı aldığı yerin adresini istedim. Çan Müziğe gittiğimde, yıllar boyu abi-kardeş ilişkisi yaşayacağım sevgili abim Önder Abim'le tanıştım. Gitarımın akordunu hallettiğinde beni karşısına oturttu ve "sen bu aleti çalabilirsin, ancak bu kolunda altın bileziğin olacak, senle daha farklı işler yapacağız" demişti. Anlamamıştım ne demek istediğini. Beni bir kursa yönlendirmişti.
Kursumun 6. ayında bana, "piştin artık" diyerek bırakmamı söylemişti Önder Abim. Bu arada üniversiteyi kazanarak ayrılmıştım Ankara'dan. Üzülmüştü, ama "seni bekleyeceğim, senle güzel işler yapacağız" demeye devam etmişti Abim. Yıllar geçti... Üniversiteyi bitirdim, işe girdim... Yanına gittiğimde gönül kırgınlığı vardı bana. Hemen neden işe girmiştim sanki? En son Temmuz 2007'de gittim yanına. Can yoldaşı köpeği Rocky yoktu son gittiğimde. Dünyada vazgeçemediği en değerli varlıkları kızlarının yanındaydı minik Rocky. O günden bugüne hayat telaşı dedim br fırsat bulamadım Önder Abimi aramaya. Geçenlerde aklıma geldi. Yine erteledim. Bugün telefonumda iki cevapsız arama gördüm. Çok sevindim aramasına Önder Abimin, kalp kalbe karşıymış gerçekten dedim. Saat 11:00 civarı geri aradığımda sevgili kızı Senem açtı telefonunu Abimin. Şaşırmıştım. Ancak dükkanda işler yoğundur, Önder Abi de yetişememiştir, kendisini ziyaret eden kızı Senem'de telefona bakmıştır diye şimşek hızıyla polyanna fikirleri uçuştu aklımda. "Babam dün vefat etti..." Sessizlik...
Müzik anlamında bana her zaman destek veren, çok istediğim akustik gitarımı bana hediye eden, müzikten soğumamam için elinden geleni yapan, ud ustam, biricik abim Önder Abim artık yok.
Sölenecek çok fazla bir şey yok! Allah'tan rahmet, kızlarına da sabır diliyorum. Hepimizin başı sağolsun...